Ondanks het feit dat we pas om 9u30 vertrekken en het
nog 52 behoorlijk lastige kilometers zijn tot de luchthaven van Kuala Lumpur zijn
we er al omstreeks 14u. Aangezien onze vlucht pas voorzien is om 23u40 hebben
we dus een zee van tijd om onze fietsen in te pakken. Zoals we dat steeds doen
bij een terugvlucht pakken we onze fietsen in met vershoudfolie, 2 rollen van
60m per fiets.
Omdat het ons nog niet duidelijk is of er bij het inchecken een forfaitaire prijs wordt aangerekend per fiets of dat ze worden meegerekend in het gewicht van de bagage ga ik op zoek naar het kantoor van Turkish Airways. Het antwoord dat ik daar krijg is vrij duidelijk: men rekent €90 per fiets. Hadden we dit eerder geweten was het niet nodig geweest om dat pakket van 15kg nog per post naar huis te verzenden.
Drie uur vóor vertrek begint men met het inchecken. Aanvankelijk verloopt dat vlot, we hoeven zelfs niet aan te schuiven want dankzij onze fietsen kunnen we inchecken aan een aparte balie. Omdat onze fietsen beschouwd worden als ‘oversized luggage’ moeten we met onze fietsen langs een aparte scanner, en dan beginnen de problemen.
De scanner is té klein om onze fietsen er door te krijgen. We moeten er de overste van Turkish Airways bij halen. Er wordt wat heen en weer gepraat tussen de overste van de vliegtuigmaatschappij en de veiligheidsagenten die de scanner bedienen, maar het lost niet veel op. De veiligheidsagenten blijven bij hun standpunt de ze de fietsen niet laten passeren als ze niet door de scanner kunnen. Ze suggereren dat we de fietsen dan maar volledig moeten demonteren, iets wat voor ons op het ogenblik geen optie meer is, het duurt te lang, ons materiaal is al weg met de bagage en we hebben geen vershoudfolie meer om ze terug in te pakken. Aan de andere kant van de luchthaven zou er nog een grotere scanner zijn maar die kan op dit late uur van de dag niet meer gebruikt worden. De overste van Turkish Airways komt met de enige oplossing die ons nog rest: de fietsen via een cargo dienst naar België versturen. Hij belt de verantwoordelijke van de dienst cargo die op zijn buurt de persoon die ervoor kan zorgen dat de fietsen op een vliegtuig richting België worden gezet oproept. Het zijn stresserend momenten want eer alles administratief afgehandeld is en onze fietsen meegenomen worden moeten we lopen om onze vlucht te halen.
Een week later zijn we onze fietsen gaan ophalen in
Zaventem. Het kostenplaatje: ruim 1000€.Omdat het ons nog niet duidelijk is of er bij het inchecken een forfaitaire prijs wordt aangerekend per fiets of dat ze worden meegerekend in het gewicht van de bagage ga ik op zoek naar het kantoor van Turkish Airways. Het antwoord dat ik daar krijg is vrij duidelijk: men rekent €90 per fiets. Hadden we dit eerder geweten was het niet nodig geweest om dat pakket van 15kg nog per post naar huis te verzenden.
Drie uur vóor vertrek begint men met het inchecken. Aanvankelijk verloopt dat vlot, we hoeven zelfs niet aan te schuiven want dankzij onze fietsen kunnen we inchecken aan een aparte balie. Omdat onze fietsen beschouwd worden als ‘oversized luggage’ moeten we met onze fietsen langs een aparte scanner, en dan beginnen de problemen.
De scanner is té klein om onze fietsen er door te krijgen. We moeten er de overste van Turkish Airways bij halen. Er wordt wat heen en weer gepraat tussen de overste van de vliegtuigmaatschappij en de veiligheidsagenten die de scanner bedienen, maar het lost niet veel op. De veiligheidsagenten blijven bij hun standpunt de ze de fietsen niet laten passeren als ze niet door de scanner kunnen. Ze suggereren dat we de fietsen dan maar volledig moeten demonteren, iets wat voor ons op het ogenblik geen optie meer is, het duurt te lang, ons materiaal is al weg met de bagage en we hebben geen vershoudfolie meer om ze terug in te pakken. Aan de andere kant van de luchthaven zou er nog een grotere scanner zijn maar die kan op dit late uur van de dag niet meer gebruikt worden. De overste van Turkish Airways komt met de enige oplossing die ons nog rest: de fietsen via een cargo dienst naar België versturen. Hij belt de verantwoordelijke van de dienst cargo die op zijn buurt de persoon die ervoor kan zorgen dat de fietsen op een vliegtuig richting België worden gezet oproept. Het zijn stresserend momenten want eer alles administratief afgehandeld is en onze fietsen meegenomen worden moeten we lopen om onze vlucht te halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten