n alle toeristische informatie en gidsen die je leest over Sumatra staat Bukittinggi vermeld als een van de highlights. Je vind hier heel veel hotels maar westerse toeristen zie je hier amper rondlopen. Bukittinggi heeft wel wat te bieden en vooral ideaal gelegen om van hieruit excursies te maken in de omgeving.
Nu komen we er pas achter waarom we gisteren bij het binnenfietsen van de stad nog een heuse muur op moesten. We zijn Bukittinggi binnen gereden langs de Ngarai Sianok, een adembenemend mooie canyon die je pas echt kan bewonderen vanuit het panoramisch park.
Wanneer we op het centrale plein zitten komt er een jongeman vragen of we geen flesje water willen kopen , het is voor hem meteen ook een aanleiding om met ons een gesprek te beginnen. Hij studeert Engels en Japans aan de universiteit en buiten de lesuren probeert hij wat flesjes water te verkopen. Zijn Engels is meer dan behoorlijk, toch verteld hij ons dat het grootste probleem bij zijn studies is dat hij onvoldoende mogelijkheden krijgt om te oefenen in het converseren. Zijn droom is, zoals enkele van zijn vrienden al deden, om naar Japan te gaan en daar verder te studeren. Hoe moet je zo iets gefinancierd krijgen door enkele flesjes water te verkopen.
Tijdens het wandelen moeten we plots langs een troep apen. Een van hen komt meteen naar MJ toe gelopen, hij heeft het gemunt op het flesje frisdrank dat ze in haar hand heeft. Om problemen te vermijden kan je zo'n aap maar beter zijn zin geven. Hij moet zo iets al vaker gedaan hebben want hij weet meteen hoe je zo'n flesje moet opendraaien.
Vanochtend dachten we er nog even aan om een dag langer in Bukittinggi te blijven maar in de namiddag komen we tot het besef dat we de meeste bezienswaardigheden al gezien hebben, alles ligt dan ook op korte wandelafstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten