Na een goede nachtrust kunnen we niet zeggen dat we last hebben
van een jetlag. De lange vliegtuigreis heeft wel zijn tol geëist
voor MJ haar nek, hopelijk is dit van voorbijgaande aard.
We gaan op zoek naar een 'tourist office' om wat meer info te krijgen over bezienswaardigheden in Jakarta. Op zich heeft Jakarta niet zo veel te bieden aan toeristen, je komt er dan ook maar heel weinig tegen, ze zijn op een hand te tellen.
We hadden ook US dollars meegebracht maar deze willen we nu toch omruilen voor Indonesische Roepia. In het bankkantoor komt er een ganse administratie bij kijken om het geld omgewisseld te krijgen. Men wil alleen maar recent uitgegeven dollars wisselen die in goede staat zijn. Omdat ik mij paspoort niet op zak heb en een Belgische ID-kaart niet volstaat moet ik eerst nog eens terug naar het hotel. Er moet een uitgebreid formulier ingevuld worden, men toch heel wat informatie van mij weten, naast al mijn eigen identiteitsgegevens zelf de naam van mijn moeder en onze geloofsovertuiging. Zoals het meestal het geval is is het ook deze keer weer een hele aanpassing om gewend te geraken aan het gebruik van een vreemde valuta. Het probleem hier is vooral dat je met die Roepia met grote bedragen moet rekenen. Honderd Euro is omgerekend +/- 1.555.600 Roepia waard. We kunnen ons hier dus wel multimiljonairs noemen. Gelukkig heb ik op mijn smartphone een app die helpt bij het omrekenen.
Na het bankbezoek willen we naar het 'Monument Nasional' stappen en daarna verder door naar 'Kota', het oude stadsgedeelte in het noorden van de stad. Onderweg passeren we wel door een stadsgedeelte waar de armsten der armen wonen, al kan je het maar bezwaarlijk 'wonen' noemen. Velen leven gewoon in open lucht onder een viaduct tussen bergen afval. Ze proberen wat geld te verdienen door het vergaren en sorteren van afval. Het wordt ons duidelijk dat ons hotel wel degelijk gelegen is in de betere buurt.
De afstand naar her oude stadsgedeelte is toch verder dan gedacht en daarom maken we toch maar gebruik van het openbaar vervoer. De bovengrondse metrostellen worden bijzonder goed onderhouden en zijn smetteloos proper.
In de late namiddag trekken we nog eens naar het park aan het 'Monument Nasional'. Je vindt er ook 'Lenggang Jakarta', een verzameling van meer dan 50 eetstalletjes met een gevarieerd aanbod van Indonesische gerechten. We kiezen voor een 'Mie Goreng Spesial'. Het smaakt heerlijk en voor ons beiden betalen we in totaal slechts 60.000 IDR, omgerekend €3,80 inclusief drank.
We gaan op zoek naar een 'tourist office' om wat meer info te krijgen over bezienswaardigheden in Jakarta. Op zich heeft Jakarta niet zo veel te bieden aan toeristen, je komt er dan ook maar heel weinig tegen, ze zijn op een hand te tellen.
We hadden ook US dollars meegebracht maar deze willen we nu toch omruilen voor Indonesische Roepia. In het bankkantoor komt er een ganse administratie bij kijken om het geld omgewisseld te krijgen. Men wil alleen maar recent uitgegeven dollars wisselen die in goede staat zijn. Omdat ik mij paspoort niet op zak heb en een Belgische ID-kaart niet volstaat moet ik eerst nog eens terug naar het hotel. Er moet een uitgebreid formulier ingevuld worden, men toch heel wat informatie van mij weten, naast al mijn eigen identiteitsgegevens zelf de naam van mijn moeder en onze geloofsovertuiging. Zoals het meestal het geval is is het ook deze keer weer een hele aanpassing om gewend te geraken aan het gebruik van een vreemde valuta. Het probleem hier is vooral dat je met die Roepia met grote bedragen moet rekenen. Honderd Euro is omgerekend +/- 1.555.600 Roepia waard. We kunnen ons hier dus wel multimiljonairs noemen. Gelukkig heb ik op mijn smartphone een app die helpt bij het omrekenen.
Na het bankbezoek willen we naar het 'Monument Nasional' stappen en daarna verder door naar 'Kota', het oude stadsgedeelte in het noorden van de stad. Onderweg passeren we wel door een stadsgedeelte waar de armsten der armen wonen, al kan je het maar bezwaarlijk 'wonen' noemen. Velen leven gewoon in open lucht onder een viaduct tussen bergen afval. Ze proberen wat geld te verdienen door het vergaren en sorteren van afval. Het wordt ons duidelijk dat ons hotel wel degelijk gelegen is in de betere buurt.
De afstand naar her oude stadsgedeelte is toch verder dan gedacht en daarom maken we toch maar gebruik van het openbaar vervoer. De bovengrondse metrostellen worden bijzonder goed onderhouden en zijn smetteloos proper.
In de late namiddag trekken we nog eens naar het park aan het 'Monument Nasional'. Je vindt er ook 'Lenggang Jakarta', een verzameling van meer dan 50 eetstalletjes met een gevarieerd aanbod van Indonesische gerechten. We kiezen voor een 'Mie Goreng Spesial'. Het smaakt heerlijk en voor ons beiden betalen we in totaal slechts 60.000 IDR, omgerekend €3,80 inclusief drank.
 |
| Monumen Nasional |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten