Om 3 uur gaat mijn wekker af, tijd om op te staan en ons klaar te maken om de bus te halen. Men had ons gezegd dat men zou bellen van zodra de bus er is maar daar betrouwen we niet echt op en fietsen dan toch maar tot aan de busterminal. Lang hoeven we niet te wachten want even later is de bus er al. Het wordt al meteen duidelijk dat de bagageruimte onderin de bus veel te klein is voor onze fietsen. Achteraan in de bus is er wel nog enige ruimte en gelukkig voor ons moet de stapel met grote kartonnen dozen er hier allemaal uit. Omstreeks 7 uur zijn we al in Bengkulu en worden we ergens aan de rand van de stad gedropt op zo'n 10km van het guesthouse waar we dachten te logeren. Volgens booking.com is het guesthouse ondertussen al volzet. Even verderop is er een hotel van de OYO keten. De inkomhal van hotel Rio oogt paleiselijk maar zoals meerdere hotels hier is het vergane glorie. We boeken meteen voor twee nachten.
Na een korte rustpauze gaan we een eerste keer op verkenning in de stad. Volgens de reisgids zou Bengkulu de leukste stad op Sumatra zijn, het is in elk geval geen grote drukke stad. We logeren dicht bij het centrum en gaan te voet om een van de weinige bezienswaardigheden hier, fort Marlborough, te bezoeken. Spijtig genoeg is alle uitleg enkel in het Indonesisch, we hebben wel een mooi zicht op de omgeving.
Vlakbij is er een restaurantje/café van een Duitse eigenaar. Naast westers eten wordt er ook echt bier geserveerd. We kiezen voor een knapperige pizza met een frisse pint, het is te zeggen flesje, wat ons na drie weken met niets anders dan mie en nasi heerlijk smaakt.
 |
| Mobiele kermisattracties voor de allerkleinsten |
 |
| Ford Marlborough |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten